คนดูจะรู้จักตัวละคร จากการที่เขาตัดสินใจจะทำอะไรซักอย่างในสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะคนดูก็จะเริ่มแบ่งหัวใจให้กับตัวละครของเราแล้ว

ความสามารถในการตัดสินใจ เกิดจาก Type ของตัวละคร ว่าตัวละครเป็นคนแบบไหน มีทัศนคติอย่างไร มีอุดมคติอย่างไร สายตาในการมองโลกเป็นแบบไหน มารวมกัน องค์ประกอบในตัวของเขา …ไม่ว่าจะเป็นความต้องการ จุดเด่น จุดด้อย เงื่อนไข สถานภาพ ซึ่งทั้งหมดเกิดจากปูมหลัง สิ่งที่ตัวละครหลักเราได้เจอมาก่อนเริ่มเรื่อง

ในการปูพื้นเรื่อง ไม่ว่าจะมีอะไรที่เล่าเรื่องตัวละครโดยผ่านการบอกเล่า หากเป็นการเล่า…คนดูจะได้เพียงข้อมูล ว่าเขาเป็นคนแบบนั้นแบบนี้ แต่ถ้าคนดูได้เห็นการตัดสินใจของเขา คนดูจะเริ่มรู้จักเขา และเราจะเข้าใจการตัดสินใจของเขาจากข้อมูลองค์ประกอบต่างๆ และนั่นจะนำมาซึ่งการเอาใจช่วย (หากเป็นตัวละครเอก) และความเกลียดชัง หมั่นไส้ สาปส่ง (หากเป็นตัวละครประเภทวายร้าย)

และที่สุดแล้ว หากการตัดสินใจของตัวละคร ไม่สอดคล้องกับองค์ประกอบที่วางไว้ ความเชื่อของคนดูที่มีให้กับตัวละคร จะลดน้อยถอยลงเรื่อยๆ และจะไม่เกิดการเอาใจช่วย ต่อให้ทำซีนอารมณ์มากขนาดไหน เรื่องเรื่องนั้นก็จะแล้งอารมณ์ร่วมอยู่ดี

แต่มีมั้ย…ที่ตัวละครตัดสินใจไม่สอดคล้องกับองค์ประกอบของเขา

มีสิครับ…

เราคิดว่าเขาจะไม่ทำสิ่งนี้แน่ๆ แต่เรื่องต้องสร้างเดิมพันที่สูงพอและมันกระทบกับความต้องการของเขา มันอาจจะเป็นโอกาส หรือมันอาจจะเป็นวิกฤติที่ต้องแก้ ทำให้เขาต้องก้าวออกจากโลกใบเดิม ตัดสินใจทำบางอย่างที่ขัดแย้งกับองค์ประกอบบางข้อของตัวเอง เพื่อจะนำไปสู่ความเปลี่ยนแปลงในท้ายที่สุด

แต่แบบนี้มันต้องการส่วนที่เรียกว่าการถกเถียงชั่งใจ เพื่อให้คนดูเห็นแรงผลัก แรงจูงใจ และสิ่งที่จำเป็นต่อการตัดสินใจนั้นๆ ของตัวละคร และมันจะส่งผลต่อความเชื่อของคนอ่าน/คนดู

• การตัดสินใจของเขา ทำให้เขาเข้าสู่โลกใหม่
• การตัดสินใจของเขา ทำให้เขาได้เรียนรู้
• การตัดสินใจของเขา ก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลง

มันสำคัญในระดับโครงสร้างแบบนี้ เราถึงต้องใส่ใจกับการตัดสินใจของตัวละครไงล่ะ…